25 de febrero de 2010

TRISTE

Triste como un copo de nieve derretido en un charco. Como una margarita deshojada, desnuda de esperanza. Triste como una baraja sin as de corazones, como un parchís sin dados. Triste como besarse en público y dormir en camas separadas. Triste como una lágrima que no corre mejilla abajo, como un yunque anclado en el pecho. Triste como un domingo de lluvia. Como una semana sin nada, como una vida acabada. Triste como esta canción sin melodía, como una cantante afónica. Triste como un poeta ciego, como un sentimiento sin verbo. Triste como el repetido sabor del tabaco, como comer desganado. Triste como la muerte de una madre, huérfano de cariño. Triste como un cómico desangelado, como un amante destronado. Triste como un cumpleaños sin invitados, como una silla sin patas. Triste como un filósofo con alzheimer, como un actor sin público, como un escritor manco. Triste como regocijarse en la tristeza. Triste a la espera de un feliz porvenir.

5 comentarios:

Unknown dijo...

"Smile, even if it's a sad smile, because sadder than a sad smile is the sadness of not knowing how to smile.”

Anónimo dijo...

¿Escribimos una comedia sobre la tristeza? Je. Te veo estos días que tenemos obra.

Fatale dijo...

Vaya. ¡Anímese!

Modgi dijo...

Triste, como Chiquito sin un chiste. Sempre és millor sentir tristesa que no sentir.

x dijo...

molt maco, no se per que m ha fet pensar en -

asi estoy yo sin ti ....


http://www.youtube.com/watch?v=evQpXYDrhSE&feature=related

curios el funcionament de les conexions neuronals sinaptiques bla bla bla ...